In Reningelst stond tot aan de Franse Revolutie een kasteel (iets ten zuiden van de kerk), de molen
op het hoogste punt van Reningelst op de weg naar Loker was dan ook een ‘banmolen’: alle
onderdanen (arbeiders, pachters) van de kasteelheer moesten hun graan op die molen laten malen.
De molen zou reeds in 1372 voor het eerst gemalen hebben. De molen werd in 1801 heropgericht
nadat die het jaar voordien door een orkaan op 9 november was omvergewaaid.
De molen zou vier steenkoppels hebben aangedreven wat een grote uitzondering was. De molenaar was vindingrijk en
liet aan de flank van de molen een riemschijf monteren om zo met een riem werktuig te doen
draaien in zijn werkplaats nabij de molen. Bij windstil weer kon een motor eveneens met dezelfde
riemschijf de maalstenen in de molen aandrijven.
Tijdens het voorjaaroffensief 1918 van de Duitse legers werd de molen op 8 april door de Engelse troepen in brand gestoken. Dit was meteen ook het einde van de Kasteelmolen in Reningelst.
